tecavüzcüleri yalnız bırakmayalım

- AYŞE DÜZKAN -

yozlaşma, şekilsizleşme bir kıyametin alametleri gibi genişliyor. toplumun suç ve cezayla olan ilişkisi bütünüyle değişirken adalet duygusu da silindi.

herkes kendisini, ailesini ve yakınlarını koruyor; sadece onları ve suç işlediklerinde de. bugün hakim olan zihniyette suç, sadece kendimiz saydıklarımıza karşı işlendiğinde cezayı hak ediyor.

tecavüzcü, artık suçluların en masumu. arzuladığı birinin kendisi gibi duyguları, endişeleri olan, canı yanan bir varlık, bir insan olduğunu fark edecek şekilde oluşmamış benliği. onu, arzularını tatmin edecek bir nesne olarak görüyor.

o yüzden tecavüz ettiğinde, kendisini, annesinin arkadaşları için hazırladığı poğaçalardan birkaç tanesini mideye indirdiği günkünden daha suçlu hissetmiyor. toplu tecavüz mü; arkadaşlarla geldik, açtık, sen de evde yoktun, ne bileyim anne. çünkü hukuk, birkaç gün canını sıksa da (surat etme anne ya) hoş görüyor onu.

eskiden, bu tür suçlardan cezaevine girenleri şişleme adeti vardı. bu, tecavüz edenin kendisini mahcup değil mağdur hissetmesine sebep olduğu için, adil olmadığı gibi etkili bir yöntem de değil. fakat o bile ortadan kalktı. artık tecavüzcüler salıverildikleri cezaevlerinden konvoylarla evlerine teslim ediliyor, mahallelerinde alkışlarla karşılanıyor.

erkekler onların kişiliğinde, bir türlü yeltenemedikleri bir suç için cesaret bulurken kadınlar kendilerinin seçilmemiş olması karşısında gurur ve minnet duyuyor.

onlarla aynı sofraya oturmak, aynı yastığa baş koymak, aynı sırada okumak, aynı tezgahta çalışmak, alışılmış, kanıksanmış, gündelik dehşet.

zaten, hayatımızı tecavüzden korunarak geçiriyoruz, artık başka bir meselemiz olmasın istiyorlar. şükür, yalnız ve çaresiz değiliz, her ilde, her beldede politik kadın grupları var.

önerim ve ricam şu; bu tecavüzcüleri yalnız bırakmayalım. mahkemelerde, salıverildiklerinde –hangisi meşrebimize uygunsa- taşlarımız, yumurtalarımız, çürük domateslerimizle ya da aklımıza gelen başka bir şeyle yanlarında olalım.

madem hukuk da toplum da onları utandırıp korkutmaya gönülsüz, öyleyse biz erkeklikleri için vazgeçtikleri insanlıklarını hatırlatalım.


*sendika.org adresinden alınmıştır.